Geen dag en geen bevalling is het hetzelfde
- 1 november 2017
- Nieuwsbericht
- Voortplanting, Obstetrie en Gynaecologie
Carin Dansen werkt als O&G-verpleegkundige op de kraamafdeling en op de verloskamers van het UMC in Maastricht. Carin is ook voorzitter van de afdeling V&VN Voortplanting, Obstetrie en Gynaecologie. Met gemak schetst ze door haar jarenlange ervaring als verpleegkundige een aantal grote veranderingen. Veranderingen die het vak mooi maken, maar ook veranderingen waar ze zich zorgen overmaakt.
Meer vrouwen dan ooit kunnen zwanger worden
Vrouwen met auto-immuun ziektes. Vrouwen met erfelijke aandoeningen en ook vrouwen met overgewicht. Zij kunnen met behulp van technieken nu gemakkelijker zwanger worden. Maar ook zwanger blijven tot het kindje levensvatbaar is. ‘Dat is echt een enorm verschil met bijvoorbeeld 17 jaar geleden. Iedereen krijgt structureel een echo met 20 weken en vanaf 24 weken (vroeger 26) kunnen we baby’tjes behandelen. Deze ontwikkelingen maken het vak heel erg bijzonder. Geen dag en geen bevalling is hetzelfde’, vertelt een gedreven Carin.
Sommige vrouwen willen geen pijn voelen
Door de technische ontwikkelingen stijgen ook de verwachtingen. ‘Soms komen aanstaande ouders met een onrealistisch behandelplan. Ook willen sommige vrouwen geen pijn meer voelen. Waar vroeger de ruggenprik niet snel werd gezet, vragen vrouwen nu vaker naar deze prik. Het maakt de zorg complexer en daarmee ook duurder. Zodra een ruggenprik is gezet moet de verpleegkundige erbij blijven. Er is een infuus nodig en de kans op verdere zorg tijdens de bevalling is groter. Bovendien heeft de vrouw na de bevalling extra hulp nodig, omdat ze niet zelf kan lopen en douchen.’
‘Je wil het liefst iedereen helpen’ Terwijl de complexere zorg al meer vraagt van de O&G-verpleegkundigen is ‘nee’ zeggen tegen vrouwen die komen bevallen een ander dilemma voor deze beroepsgroep. Door een tekort aan personeel zijn ziekenhuizen soms genoodzaakt om de afdeling (kort) te sluiten. Door de specialisatie van ziekenhuizen kunnen vrouwen niet in alle ziekenhuizen terecht. Zwangere vrouwen moeten dan uitwijken naar andere ziekenhuizen. ‘Het is heel moeilijk om ‘nee’ te zeggen. Je wilt het liefst iedereen helpen. Maar als er niet voldoende gespecialiseerd personeel is, dan kunnen we ook niet de kwaliteit van zorg garanderen. Voor vrouwen die ver van een ziekenhuis wonen is dit heel lastig. Zij hebben geen keuze meer om te thuis te bevallen. Als het dan mis gaat is het ziekenhuis te ver weg. Dat maakt dat verloskundigen op tijd in de auto stappen naar een ziekenhuis.’
Kraamzorg als coach?
Ziekenhuizen zoeken naar allerlei oplossingen voor het tekort aan personeel. Door de kraamzorg bij de bevalling te laten coachen bijvoorbeeld. ‘Ik snap dat ziekenhuizen op zoek gaan naar dergelijke oplossingen, maar dit vind ik een hele zorgelijke ontwikkeling. De kraamzorg is niet BIG geregistreerd en ze hebben geen pathologische blik. De kraamzorg is bovendien niet opgeleid om te signaleren wanneer het misgaat. In die spoedsituatie moet de obstetrieverpleegkundige snel kunnen beslissen, want het gaat op dat moment om twee levens. Voor mij is dit het mooiste vak dat ik me kan voorstellen. Tegelijkertijd hoop ik echt dat er structurele oplossingen komen voor de personeelstekorten. Want we kunnen hoogzwangere vrouwen niet van ziekenhuis naar ziekenhuis blijven doorsturen.’
Dit nieuwsartikel is per december 2019 overgeplaatst van de oude website van V&VN naar de vernieuwde website. Eerder geplaatste reacties komen hiermee te vervallen. Wil je reageren op dit artikel? Praat verder op social media.
Word lid en praat mee!
Samen met 105.000 leden maken we ons als beroepsvereniging sterk voor professionalisering van de beroepen verpleegkundige, verzorgende en verpleegkundig specialist. Leden horen, zien en helpen; dat is waar we als V&VN voor staan. Wil jij invloed hebben op hoe jouw beroep zich ontwikkelt? Word lid van V&VN.
