SEH-verpleegkundige Claudia de Louwere over 2020: ‘Het applaus werd een middelvinger’

In deze laatste week van 2020 blikken we met een aantal zorgprofessionals terug op een veelbewogen, hectisch en heftig (corona)jaar. Dit keer: Claudia de Louwere. Ze werkt als verpleegkundige op de SEH van het Elisabeth-TweeStedenziekenhuis in Tilburg.

Claudia, hoe heb jij 2020 beleefd?

“Wát een bijzonder jaar was 2020! Ik zag hoe ziek mensen werden door COVID-19 en hoe eenzaam mensen overleden. Maar het was voor mij ook bijzonder om mensen te kunnen en mogen begeleiden tijdens een situatie die voor hen angstig, verdrietig en onzeker was. Ik ben trots op mijn topteam, we deden het samen. Met man en macht werd gewerkt om corona de baas te worden, nog steeds.”

Wat was jouw hoogtepunt?

“Elk klein positief iets kon zomaar een hoogtepunt zijn, maar voor mij was het een brief van die ene patiënt… Een dorpsgenoot was erg ziek door een pneumonie. Ik liet de patiënt achter op de IC met de woorden: “Zodra je thuis bent, proosten we op het leven!” Drie weken later ging de bel. Een prachtige, emotionele (bedank)brief en een fles wijn werden bezorgd. “Dankjewel. En hier alvast de wijn om te proosten op het leven!” Dat raakte me. Iemand die moeite neemt om te laten weten hoe het gaat en hoe alles is beleefd. En als dan mijn laatste zin ‘proosten op het leven’ het enige is wat iemand nog weet van die dag… Wauw, bijzonder hoor.”

En het absolute dieptepunt?

“Wat me enorm heeft geraakt - en nog steeds - zijn de negatieve klanken. Zoals de agressie tegen hulpverleners, het niet accepteren dat corona echt is en het vaak respectloos zijn. Het applaus, wat me enorm ontroerde, werd een middelvinger… Tenminste, zo voel ik dat. Ik snap dat veel mensen het beu zijn en balen van al die maatregen, dat doe ik ook! Maar ik was er afgelopen feestdagen wél voor hen, samen met alle collega’s. Rellen en bijvoorbeeld auto’s in brand steken? Met dertig man aan het kerstdiner? Ja, dat zijn dieptepunten.

Maar ook dat ik in maart zelf met corona ben opgenomen is een enorm dieptepunt. Vooral het herstel nadien. Iets dat - negen maanden later - nog steeds gaande is, elke dag. Maar met de steun van mijn gezin en mijn collega’s op de SEH komt het goed."

Welke les neem je mee naar 2021?

“Wat ik meeneem? Cliché, maar ik ben nóg dankbaarder voor mijn gezondheid, gezin, familie en vrienden. Elke dag kan zomaar de laatste zijn, ook als je nog jong bent! Dat wist ik natuurlijk al door mijn werk op de SEH, maar dit jaar liet zien wat écht belangrijk is in het leven.”

Wat hoop je voor het nieuwe jaar?

“Ik hoop dat we met het vaccin corona kunnen indammen. Dat mensen weer meer vrijheid krijgen en 2021 positiever gaat voelen. Dat respect, rust en positiviteit de woorden van 2021 worden, in plaats van corona en anderhalvemetersamenleving dit jaar.”

Tot slot, wat wens je andere verpleegkundigen en verzorgenden toe?

“Lieve collega’s: of je nu op IC, de SEH, in de thuiszorg, het verpleeghuis, de gehandicaptenzorg of bij de schoonmaak werkt… we doen het samen! Zorg goed voor jezelf en blijf gezond. Jullie zijn allemaal toppers!”